Τα συναισθήματα και οι μελωδίες τους

Όλα είναι δόνηση, συχνότητα και ήχος, και επομένως κι εμείς, όταν βιώνουμε συναισθήματα, μπορούμε να παράγουμε μελωδίες αγάπης ή δυστονίες και θορύβους.

Το σίγουρο είναι ότι όταν κάνουμε πράξεις με αγάπη, νιώθουμε ενσυναίσθηση προς τους άλλους, τη φύση, τα ζώα ή όταν βοηθάμε κάποιον με αγάπη και σεβασμό, παράγουμε μελωδίες αγάπης με αυτά τα υψηλά συναισθήματα και, όταν τα δέχεται το άτομο ή το περιβάλλον, ανταποκρίνεται με μια άλλη μελωδία αγάπης και ζωής, παράγεται ισορροπία και χαρά.

Η πνευματική μας συνείδηση ​​είναι παρούσα όταν παράγουμε μελωδική μουσική, καθώς και όταν καταφέρνει να βρει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας ή όταν συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά και βρίσκει δημιουργικά τις σωστές λύσεις ως θεραπεία για να αναδημιουργήσει τη δικαιοσύνη όπου το 'έχει αφαιρέσει με τα λάθη της και επαναφέρει μέσα της εκείνους τους ήχους αγάπης που την κάνουν σε ένωση με το σύνολο.

Οι συναισθηματικές συγκρούσεις

Δεδομένου ότι είμαστε ένα είδος όχι μόνο άνθρωπος αλλά και ζώο, αυτό το ζωικό μέρος, ειδικά το θηλαστικό, τείνει να μας κάνει να ζούμε πολλά συναισθηματικές συγκρούσεις στη ζωή μας, και φέρνουν δυστονίες και θορύβους στις μελωδίες μας όπου η αγάπη μερικές φορές ξεχνιέται.

Δυστυχώς, έχουμε την τάση να μπερδεύουμε αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα ως «ανθρώπινα» και φυσικά για εμάς, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι εκείνες τις στιγμές δεν είμαστε παρόντες με τη συνείδησή μας να παρατηρήσουμε τι πραγματικά μας συμβαίνει και γιατί βιώσαμε αυτή τη συναισθηματική σύγκρουση. Σαν αυτό παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε πρότυπα συμπεριφοράς του ζωώδους μυαλού μας που είναι πάντα τα ίδια; Στην πραγματικότητα, τείνουμε να βιώνουμε τα ίδια συναισθήματα, σκέψεις και διαθέσεις σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις, που μας καταναλώνουν ζωτική ενέργεια και δεν μας κάνουν να λύνουμε τίποτα παρά μόνο τρέφουμε τον εαυτό μας και επομένως στην πραγματικότητα είναι παρασιτικά νοητικά σχήματα.

Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε πότε προσπαθούμε φόβος: σε πόσες διαφορετικές καταστάσεις βιώνουμε πάντα αυτό το είδος φόβου με τα ίδια συναισθήματα, διαθέσεις και σκέψεις;

Ο φόβος και ο τρόμος είναι συναισθηματικοί τόνοι που χαρακτηρίζονται από πολύ χαμηλό επίπεδο δόνησης.

Όσοι έχουν κολλήσει σε αυτόν τον τόνο συχνά έχουν:

• Φόβος μη αποδοχής
• Ο φόβος του θανάτου
• Φόβος μήπως πληγωθείς
• Ο φόβος της εγκατάλειψης
• Ο φόβος να μην είναι στο ίδιο επίπεδο
• Ο φόβος της κρίσης
• Φόβος για το σκοτάδι
• Ο φόβος της πτήσης με αεροπλάνο...

Το να είσαι κολλημένος σε αυτόν τον συναισθηματικό τόνο και να επηρεάζεσαι συνεχώς από αυτόν συχνά οδηγεί σε πλήρη απώλεια της αυτοπεποίθησης.

Αν το σκεφτούμε, δεν είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πάντα τα ίδια συναισθήματα σε διαφορετικές καταστάσεις σαν ένας μαγεμένος δίσκος, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί Οι συναισθηματικές συγκρούσεις δημιουργούν πραγματικά μοτίβα συναισθημάτων, του να νιώθουμε και να σκεφτόμαστε ότι είναι πάντα το ίδιο και, αν δεν χρησιμοποιήσουμε την πνευματική μας συνείδηση ​​για να βγούμε έξω και να μετατρέψουμε αυτές τις δυστονίες σε ερωτικές μελωδίες, θα μας κάνουν κτηνώδεις στις πνευματικές και ηθικές μας αξίες.

Σπάζοντας το καλούπι

Πώς γίνεται να κολλάμε στα συναισθήματα των συγκρούσεων μας;

Είναι απαραίτητο να σκεφτούμε ότι το θηλαστικό μυαλό μας επιβάλλει τη συμπεριφορά των ζώων που υπαγορεύει η ομαδική ιεραρχία που το ελέγχει, στην οποία υπάρχουν οι αυστηροί κανόνες επιβίωσης του είδους (υπακοή στον αρχηγό της αγέλης, αγώνας μεταξύ άλφα αρσενικών, οπαδοί σε ρυμούλκηση, προστασία της επικράτειας, κανόνες αναπαραγωγής, προσαρμογή στο περιβάλλον ...) και όσοι δεν τις σέβονται υφίστανται θάνατο ή απομόνωση ως συνέπεια. Με αυτό το ζωικό μέρος να ζει μέσα μας, υποφέρουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε τους ιεραρχικούς κανόνες συμπεριφοράς του.

Το βλέπουμε πολύ καλά, για παράδειγμα, στις συναισθηματικές συγκρούσεις που βιώνουμε όταν δεν είμαστε αποδεκτοί από κάποιον ή από την ομάδα φίλων ή τη δουλειά, όταν τσακώνουμε για την περιοχή με άλλες συγκυριαρχίες, όταν είμαστε περιθωριοποιημένοι, όταν φοβόμαστε πεθαίνουμε ή νιώθουμε μόνοι γιατί δεν μας νοιάζεται, δεν μας αγαπάει ή δεν μας επιλέγει κάποιος. Εκφράζουμε αυτά τα συναισθηματικά περιεχόμενα, συνήθως θηλαστικά, με συγκρούσεις που μοιάζουν με άνθρωπο που είναι μέρος του ζωικού νου μας.

Είναι συναισθηματικές συγκρούσεις που δημιουργούνται μέσα μας όταν υποβάλλουμε τους κανόνες χωρίς να τους εναντιωνόμαστε ή όταν οι άλλοι μας επιτίθενται αν δουν ότι, έστω και χωρίς να το γνωρίζουν, πάμε ενάντια στην ιεραρχική λογική συμπεριφοράς που διέπει την επιβίωση του ζωικού είδους.

Έτσι είμαστε καταθλιπτικοί σαν το ζώο που δεν είναι πια αρχηγός της αγέλης και αφήνουμε μόνο του επειδή είναι παλιό ή νικημένο από ένα νέο άλφα αρσενικό, φοβόμαστε αν κάποιος απειλήσει την επιβίωσή μας, αντιδρούμε άσχημα όταν θα θέλαμε να παίξουμε έναν άλλο ρόλο εκτός από αυτό της αγέλης, ίσως πιο δημιουργικό, αλλά μας εμποδίζουν...

Υπάρχουν πολλά συναισθήματα που πιστεύουμε δικά μας και δεν μπορούμε να μεταμορφώσουμε. Από την άλλη, όταν η πνευματική μας συνείδηση ​​είναι παρούσα και ενεργή μέσα μας με την παρατήρηση και τη δημιουργικότητά της, βρίσκει τις λύσεις για να μεταμορφώσει τις συναισθηματικές καταστάσεις που μας ενοχλούν και μας κάνουν να δράσουμε και να ξαναβρούμε τη χαρά και τη γαλήνη.

Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα υπόψη μας όταν βρισκόμαστε κολλημένοι σε συναισθηματικό τόνο είναι απλώς επειδή δεν γνωρίζουμε τους νοητικούς μηχανισμούς στους οποίους έχουμε πέσει και επειδή, κατά συνέπεια, δεν ξέρουμε τι ενέργειες να κάνουμε για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας.

Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να αρχίσει κανείς να δίνει στον εαυτό του κάποιους κανόνες ζωής. Η δράση είναι το κλειδί για να επανέλθει κάποιος σε επικοινωνία με τη δική του πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί κανείς να αρχίσει να παρατηρεί και να παρατηρεί τον εαυτό του από τη στιγμή που έχει αρχίσει να βιώνει έναν συγκεκριμένο συναισθηματικό τόνο και η θετική ενέργεια που δημιουργείται από τις σωστές ενέργειες μας επιτρέπει να επανασυνδεθούμε με τη χαρά της ύπαρξης και ακυρώνει τον πόνο.

Έτσι μαθαίνουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και να χρησιμοποιούμε την πνευματική μας συνείδηση, παρατηρώντας τον εαυτό μας κάθε φορά που βιώνουμε μια συναισθηματική σύγκρουση: αναρωτιόμαστε εάν αυτή η σύγκρουση έρχεται σε αντίθεση με την ιεραρχία συμπεριφοράς του ζωικού μας μέρους και να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε ζώα αλλά άνθρωποι και ως εκ τούτου πρέπει να συμπεριφερόμαστε, προσπαθώντας να βρούμε μια ενσυναίσθηση και σωστή λύση για να ξεφύγουμε από τα μοτίβα συγκρούσεων, για να ξαναρχίσουμε να τραγουδάμε τις ερωτικές μας μελωδίες.

Fiorella Rustici